Van nieuwsplatform AT5 tot aan de NOS: het succes van de stichting van Ilhame Grinate “Buurtmoeders MoedersKracht” is niet onopgemerkt gebleven. Het publiek kent ze vooral als buurtmoeders: die vrouwen die de afgelopen jaren onrust op straat wisten te voorkomen tijdens de corona-avondklok en met Nieuwjaar.
Met zo een reputatie stijg je in Nederland al gauw in aanzien. Je weet dan namelijk van aanpakken, de gemoederen temperen, orde houden. We moeten en alle tijden vooral kalm en beheerst blijven. Leuk die gekkigheid, maar graag niet te lang. Expressie mag, experimenteren ook, maar graag binnen de afgesproken kaders en oh ja, is daar wel akkoord voor gegeven? Onderbouw de toegevoegde waarde van iets of iemand met referenties en uitgebreide verslagen. Heb je ergens hulp bij nodig en kom je er niet uit? Maak altijd eerst even een afspraak bij die ene die jou kan doorverwijzen naar die ander maar dan moet je wel voldoen aan zus en zo en we kunnen je alleen helpen als. En als uw stem niet wordt begrepen of als u duizelig wordt van het labyrint en het even niet meer weet, tsja… Waar het eigenlijk op neerkomt mevrouw, is dat u uw eigen boontjes wel moet kunnen doppen. We hebben allemaal problemen, weet u wel?
Het bovenstaande zal voor de een vertrouwder klinken dan voor de ander. We leven in een groeiende geïndividualiseerde maatschappij en het woord “gemeenschap” verdwijnt langzaam uit onze vocabulaire en realiteit. Het Engelse buzzwoord “community” is er voor in de plaats gekomen maar dat woord wordt vaker ingezet om mensen bijvoorbeeld uit te nodigen “in de nieuwe gated community van de vernieuwde wijk!”.
We kunnen er niet omheen. Onze technologische maatschappij is meer verbonden met elkaar dan ooit en toch verliezen we steeds meer de verbinding met elkaar. Een groter wordende groep onzichtbare eenzamen, een alarmerende groeiende kloof tussen arm en rijk. Mentale problemen. We hunkeren naar verbinding, een levensbehoefte die volgens neurowetenschappers zelfs belangrijker is dan voedsel en water. Zoals tijd en ruimte het weefsel is van de kosmos, is menselijke verbinding het weefsel van ons bestaan.
En zoals hemellichamen en constellaties het donkere universum belichten met hun energie en straling, zo zijn er mensen op aarde die lichtgevende netwerken aan elkaar verweven.
Een kunstvorm die ons sinds mensenheugenis beschermt tegen de grillen van het mensenleven.
Een kunstvorm die we bijna zijn vergeten.