Narratieven van (streetlevel) professionals over schaarstepraktijken bij collectieve ontplooiingsgerichte voorzieningen in een Amsterdamse en Zaanse wijk
Binnen de Metropoolregio Amsterdam (MRA) leven er zorgen dat collectieve voorzieningen in aandachtswijken kampen met ‘verschraling’ en ‘onderbedeling’. Zo concludeert de Raad voor de leefomgeving en infrastructuur (2020) dat publieke voorzieningen in steden zijn verschraald, waardoor sommige groepen beperkt toegang hebben tot relevante voorzieningen als een bibliotheek, sport- of een welzijnscentrum. Wanneer de meest kwetsbare inwoners van een stad de minste ondersteuning krijgen (de ‘inverse care law’, Cookson et al., 2021), of als de ondersteuning voor hen achterblijft bij de behoeften (de ‘disproportionate care law’, ibid.), kan dit ernstige gevolgen hebben voor hun ontplooiingskansen.
In dit kwalitatieve onderzoek verkennen we vanuit het perspectief van professionals in hoeverre collectieve voorzieningen in de sociale infrastructuur van MRA-aandachtswijken van belang zijn voor de kansengelijkheid en ontplooiing van inwoners. We zijn met name geïnteresseerd in de bibliotheek, het buurthuis en laagdrempelige openbare speel- en sportvoorzieningen. Met behulp van kwantitatieve data (waaronder de leefbarometer, de kansenkaart en de kwetsbaarheidsscores van wijken) en gesprekken met informanten is er gekozen voor onderzoek in de wijk Osdorp-Midden in Amsterdam en in de wijk Kogerveldwijk in Zaanstad.
Om de betekenis van deze voorzieningen voor de kansengelijkheid en ontplooiing van inwoners volgens professionals in kaart te brengen, voerden we per voorziening gesprekken met één of twee professionals. In totaal namen 15 professionals deel aan het onderzoek, van wie zeven in Zaanstad en acht in Amsterdam.